Metoda Golgiego-Coxa jest jedną z najskuteczniejszych technik badania morfologii dendrytów neuronalnych i kolców dendrytycznych. Jednak niezawodność i czasochłonny proces barwienia Golgiego-Coxa były głównymi przeszkodami w powszechnym stosowaniu tej techniki.

Aby przezwyciężyć te niedociągnięcia i promować tę nieocenioną technikę, opracowaliśmy  zestaw FD  Rapid  GolgiStain Kit  oparty na zasadzie metod opisanych przez Ramóna-Molinera w 1970 r. oraz Glasera i Van der Loosa w 1981 r.  Zestaw  znacznie poprawia i upraszcza Golgi- Technika Coxa.

Ten  zestaw jest niezawodny do wizualizacji szczegółów morfologicznych neuronów, umożliwiając analizę różnych parametrów morfologii dendrytycznej, takich jak długość i wzór rozgałęzień dendrytycznych oraz liczba, kształt i rozmiar kolców dendrytycznych, zarówno w mózgach zwierząt, jak i po śmierci człowieka. Dostępny jest 40-minutowy film instruktażowy dotyczący zamrażania tkanek, kriosekcji i barwienia.

Opracowanie zoptymalizowanego protokołu dla metody mikroskopii elektronowej Golgiego w oparciu o procedurę barwienia Golgiego-Coxa przy użyciu komercyjnego  zestawu .

• Wprowadzenie zestawu  FD  Rapid  GolgiStain  Kit umożliwiło wielu badaczom łatwe badanie morfologii neuronów.
• Dzięki ulepszonej metodzie impregnacji Golgi-Cox, przy użyciu tego  zestawu można uzyskać zarówno stabilne, jak i bardzo czułe barwione obrazy neuronów .
• Aby szczegółowo przeanalizować mikrostruktury, takie jak kolce dendrytyczne i stożki wzrostu, staraliśmy się stworzyć użyteczną metodę łączącą barwienie Golgiego-Coxa i mikroskopię elektronową (metoda Golgiego-EM), tak aby przygotowane  próbki barwione Kit były odpowiednie do zastosowania w mikroskopii elektronowej (EM) badania.
• Wyniki niniejszego badania sugerują znaczenie etapu wiązania aldehydem glutarowym w metodzie Golgiego-EM.
• Tutaj przedstawiamy zalecany protokół dla metody Golgiego-EM, który jest dostępny dla ultrawysokonapięciowej mikroskopii elektronowej i transmisyjnej mikroskopii elektronowej.
• Jesteśmy przekonani, że nasza metoda Golgiego-EM może stać się niezawodną i ważną metodą, która może przyczynić się do nowych odkryć w morfologii neuronów.

Spójne i powtarzalne barwienie gleju zmodyfikowaną metodą Golgiego-Coxa.

Barwienie Golgiego-Coxa jest potężnym podejściem histochemicznym, szeroko stosowanym do wizualizacji morfologii neuronów i gleju.

Ilościowe badanie Golgiego nad morfologią dendrytyczną w średnich neuronach kolczastych prążkowia myszy.

• W tym badaniu przedstawiliśmy szczegółową ilościową analizę morfologiczną średnich neuronów kolczastych (MSN) w prążkowiu grzbietowym myszy i określiliśmy zgodność wartości pomiędzy trzema grupami zwierząt uzyskanych w różnych zestawach eksperymentów. Drzewa dendrytyczne 162 aparatów Golgi Cox ( zestaw FD  Rapid  GolgiStain  Kit ) impregnowanych MSN od 15 dorosłych myszy C57BL/6 zrekonstruowano trójwymiarowo za pomocą oprogramowania Neurolucida, a parametry morfologii dendrytycznej porównano między grupami doświadczalnymi.
• Parametry długości i wzoru rozgałęzień nie wykazywały statystycznie istotnej różnicy i były wysoce spójne między grupami. Średnia powierzchnia neuronalnej somy wynosiła od 160 μm2 do 180 μm2, a komórki miały 5-6 pierwotnych dendrytów z blisko 40 segmentami na neuron. Analiza Sholla potwierdziła regularność rozgałęzień dendrytycznych.
• Całkowita długość dendrytów wynosiła około 2100 µm, przy średniej długości poszczególnych odgałęzień (pośrednich) około 22 µm, a końcowej około 100 µm.
•  Mimo że każda grupa eksperymentalna przeszła ten sam, ściśle określony protokół w zakresie preparacji tkanek i barwienia aparatu Golgiego, stwierdziliśmy niespójność objętości dendrytów i powierzchni somy.
• Na te zmiany można było wpłynąć metodologicznie podczas procedury Golgiego, chociaż bez wpływu na długość dendrytów i złożoność drzewa.
• Ponieważ aktywność neuronalna wpływa na grubość dendrytów, nie można było wykluczyć, że obserwowana niespójność objętości była związana ze stanami funkcjonalnymi neuronów przed uśmierceniem zwierząt.
• Dostarczone tutaj kompleksowe analizy złożoności drzew i długości dendrytów mogą posłużyć jako dodatkowe narzędzie do zrozumienia zmienności morfologicznej w najliczniejszej populacji neuronów prążkowia.
• Jako wartości odniesienia mogą stanowić podstawę do porównań z wynikami uzyskanymi w badaniach, w których do wyjaśniania różnych stanów patologicznych, w których występują MSN, wykorzystuje się różne modele genetycznie zmodyfikowanych myszy.

Pomiar za pomocą sondy fluorescencyjnej wewnątrzlizosomalnego pH w żywych komórkach oraz zaburzenia pH przez różne czynniki.

1. Opisano metodę ilościową pomiaru wewnątrzlizosomalnego pH w żywych komórkach. Dekstran znakowany izotiocyjanianem fluoresceiny ( FD ) jest endocytowany i akumulowany w lizosomach, gdzie pozostaje bez widocznej degradacji. Widmo fluorescencyjne tego związku zmienia się wraz z pH w zakresie 4-7 i nie ma na nie poważnego wpływu  stężenie FD  , siła jonowa lub stężenie białka.
2. Żywe komórki na szkiełkach nakrywkowych są umieszczane w celce spektrofluorometrycznej i mogą być perfundowane różnymi pożywkami. Normalne pH wewnątrz lizosomów makrofagów wydaje się wynosić 4,7-4,8, chociaż może przejściowo spaść nawet do 4,5.
3. Ekspozycja komórek na różne słabe zasady i kwaśne jonofory potasu powoduje wzrost pH.

Zmiany pH są znacznie  szybsze  niż wewnątrzlizosomalna akumulacja słabych zasad. Inhibitory glikolizy (2-deoksyglukoza) i fosforylacji oksydacyjnej (cyjanek lub azydek) dodane razem, ale nie oddzielnie, powodują wzrost wewnątrzlizosomalnego pH. Wyniki te dostarczają dowodów na istnienie mechanizmu aktywnej akumulacji protonów w błonie lizosomalnej i potwierdzają teorię akumulacji słabych zasad w lizosomach przez pułapkowanie protonów.