Dołączenie 40-parowej sekwencji bogatej w G + C (GC-clamp) do fragmentów genomowego DNA przez reakcję łańcuchową polimerazy skutkuje lepszym wykrywaniem zmian pojedynczych zasad.

• Elektroforeza w żelu z gradientem denaturującym (DGGE) może być wykorzystana do rozróżnienia dwóch cząsteczek DNA, które różnią się jedynie podstawieniem jednej zasady.
• Ta metoda wykrywa około 50% wszystkich możliwych zmian pojedynczych zasad we fragmentach DNA w zakresie od 50 do około 1000 par zasad.
• Aby zwiększyć liczbę zmian pojedynczych zasad, które można odróżnić DGGE, zastosowaliśmy reakcję łańcuchową polimerazy do przyłączenia sekwencji bogatej w 40 par zasad G + C, oznaczonej jako GC-clamp, do jednego końca amplifikowanych fragmentów DNA które obejmują regiony  mysich  i ludzkich genów beta-globiny.
• Pokazujemy, że ten zacisk GC umożliwia wykrycie mutacji, w tym mutacji  sierpa hemoglobiny  (HbS) i  hemoglobiny  C (HbC) w ​​genie ludzkiej beta-globiny, które były wcześniej nie do odróżnienia przez DGGE.
• Oprócz zapewnienia łatwego sposobu dołączania zacisku GC do fragmentów genomowego DNA, technika reakcji łańcuchowej polimerazy znacznie zwiększa czułość DGGE. Dzięki temu podejściu fragmenty DNA pochodzące z mniej niż 5 ng ludzkiego genomowego DNA można wykryć przez barwienie żelu bromkiem etydyny, eliminując potrzebę stosowania sond radioaktywnych.
• Te ulepszenia rozszerzają zastosowanie DGGE do wykrywania polimorfizmów i mutacji w genomowym i sklonowanym DNA.

Tlenek azotu aktywuje enzymy cyklooksygenazy.

Oceniliśmy rolę tlenku azotu (NO) na aktywność konstytutywnej i indukowanej formy cyklooksygenazy (odpowiednio COX; COX-1 i COX-2). Indukcja syntazy NO (NOS) i COX (COX-2) w  linii komórkowej makrofagów myszy  RAW264.7 przez lipopolisacharyd Escherichia coli (1 mikrogram/ml, 18 h) spowodowała wzrost uwalniania azotynu (NO2-) i prostaglandyny E2 (PGE2), produkty odpowiednio NOS i COX. Produkcja zarówno NO2 jak i PGE2 była blokowana przez inhibitory NOS NG-monometylo-L-argininę lub aminoguanidynę.

Efekty NG-monometylo-L-argininy lub aminoguanidyny zostały odwrócone przez koinkubację z L-Arg, prekursorem syntezy NO, ale nie przez D-Arg. Komórki RAW264.7 stymulowane przez 18 godzin lipopolisacharydem w pożywce wolnej od L-Arg (w celu zmniejszenia wytwarzania NO przez endogenny szlak NOS) nie uwalniały NO2 i akumulowały co najmniej 4-krotnie mniej PGE2 w porównaniu z komórkami w obecności L-Arg. Wytwarzanie PGE2 wywołane 15-minutowym traktowaniem kwasem arachidonowym RAW264 indukowanego lipopolisacharydem. 7 komórek w pożywce z niedoborem L-Arg zmniejszyło się 3-krotnie w porównaniu z uwalnianiem uzyskanym z komórkami indukowanymi w pożywce zawierającej L-Arg.

W celu zbadania aktywacji NO indukowanej postaci COX pod nieobecność endogennego L-Arg, ludzkie płodowe fibroblasty stymulowano najpierw przez 18 godzin interleukiną 1 beta. Komórki te uwalniały PGE2, ale nie NO2, zgodnie z indukcją COX, ale nie NOS w fibroblastach.

Egzogenny NO jako roztwór gazowy lub uwalniany przez donor NO, nitroprusydek sodu lub triazotan glicerolu, zwiększał 5-krotnie aktywność COX w fibroblastach stymulowanych interleukiną 1 beta; efekty te zostały zniesione przez koinkubację z  hemoglobiną  (10 mikroM), która wiąże i dezaktywuje NO, ale nie błękitem metylenowym, inhibitorem rozpuszczalnej cyklazy guanylanowej.

Ponadto, nitroprusydek sodu (0,25-1 mM) zwiększał stymulowane kwasem arachidonowym wytwarzanie PGE2 przez mysie zrekombinowane COX-1 i COX-2. Wyniki te pokazują, że NO wzmaga aktywność COX poprzez mechanizm niezależny od cGMP i sugerują, że w warunkach, w których obecne są zarówno układy NOS, jak i COX, następuje wzrost produkcji prozapalnych prostaglandyn, w którym pośredniczy NO, co może powodować zaostrzenie odpowiedź zapalna. Dane sugerują, że NO bezpośrednio oddziałuje z COX, powodując wzrost aktywności enzymatycznej